CONTACT | FACEBOOK | RADIO | ZOEKEN

MA POLAINE’S GREAT DECLINE – MOLECULES - LIVE

Artiest info

label: Omh Records

MA POLAINE GREAT DECLINE is sinds 2011 een Brits duo, gevestigd in Somerset, met een geheel eigen fascinerend geluid. MPGD zijn Beth Packer (zang, bas, harmonica) & Clinton Hough (gitaar). Beiden groeiden op met jazz, blues en soul. Ze gebruiken die invloeden om nummers te schrijven die tegelijkertijd donker en licht zijn. Hierbij wordt Beth’s etherische karakteristieke zang (die aan Kate Bush doet denken) en suggestieve teksten, gecombineerd met Clintons ingetogen gitaarspel. Hun erg geprezen 2020-album, ‘City of Love’ leverde hen de prijs "Beste band/duo" op van het Fatea Magazine.

Clinton sloot zich in 2010 aan bij de soul en blues band Beth & the Black Cat Bones (van Beth). Daarna werd het snel duidelijk dat de nieuwe nummers niet in de Black Cat Bones-set paste, dus moest het voor een nieuw project. Dit zette het duo aan tot het schrijven van nummer na nummer, wat leidde tot de release van de ep ‘Ma Polaine's Great Decline’ in november 2011. Tot op heden hebben ze 5 studio albums, 5 ep’s en een live album op hun naam staan.

Ma Polaines Great Decline ontwikkelde een pop-folk-blues-Americana-stijl die vertrouwd klinkt, maar toch voldoende losgeslagen is om je op het verkeerde been te zetten. Hun vierde studio album, ‘MOLECULES’ (2024) is een album waarin veel liefde werd ingestoken. Op drie dagen namen Beth (zang), Clinton (gitaar), Nick Pini (bas) & Jimmy Norden (drums) de 10 nummers “live” op in de Bert Jansch studio in Frome.

De nummers op ‘MOLECULES’ zijn als een paraplu voor de vele emoties die het hele album belicht. Menselijke connecties, onze behoefte daaraan, kameraadschap en de kwetsbaarheid ervan, het onrecht in de wereld, de erkenning van onze tekortkomingen, passie, liefde en hoop...

Zo is “Jars” een rustige opener, die je al meteen doet wegdromen op de prachtige zang van Beth, waarbij een gamma emoties en gevoelens over je heen gaan, méér dan er op het etiket van de flessen staat. “River” behandelt de problemen van het communiceren binnen in een relatie: "het is niet makkelijk, proberen iets te zeggen dat geen einde heeft…” en vervat Beth’s zang op “Back When You Loved Me” de sfeer van verlies, verdriet en weemoedige spijt samen. Op “Alone” wordt het tempo wat opgevoerd, waarbij Packer mondharmonica toevoegt aan de country groove. Het nummer illustreert prachtig het gevoel van eenzaamheid, waarbij de beeldspraak alles mooi verwoord: "And if your garden is full / Maybe you still feel like it's all for nothing, no one, nothing / And nobody's going to see those stupid fucking geraniums…". “Say Goodbye” is een verademing en op het bluesy “Audrey” draagt Pini’s baslijn de melodie en bepaalt de zang de sfeer, die een ongelukkige relatie schetst. De gitaarbegeleiding op het relaxte “Purple” is eenvoudig maar complex terwijl Beth haar soepele stembereik etaleert, de stemming blijft daarna op “Angry One” en “Blame It On Me” alsnog losjes en ongedwongen, voordat de titelsong afsluit. “Molecules” start eerst ingetogen en bouwt zich na heel wat filosoferen over onze plaats in het grote geheel op, terwijl we hoop en troost vinden in een "monsterlijke en koude" wereld.

In hetzelfde jaar bracht de band ‘LIVE’ uit, opgenomen in mei ’24 in de Green Note in Londen én The Dorothy Pax in Sheffield. De band bestond toen naast Beth (zang, contrabas, harmonica) verder uit gitarist Clinton Hough & drummer Jimmy Norden. Op de setlist stonden nummers uit hun vorige albums. De set opende na de harmonica intro rustig met “Old Fashioned Goodbye”, een van de nummers uit hun 2de studio album, ‘The Outsider’ (2018). “Paris is Burning”, “The Wreck” en “Morphine” zijn alle nummers uit ‘City of Love’. Het werd opgenomen in de thuisstudio van Beth, met aanvullende productie en mix door John Gallen (Queen, Osibisa, Motorhead). Het gipsy getinte “Love Me Or Leave Me” van Donaldson & Kahn, de enige cover, kwam uit hun tweede ep, ‘Suffer It Well’ (2013). Vier nummers werden uit het hierboven besproken album geplukt. Naast “Molecules”, de titelsong brachten ze ook “Purple”, “Audrey” en “Blame It on Me”. Knap is het samenspel tussen Beth en Clinton en het aanvoelen van elkaar. Neem uit de genoemde nummers, “Audrey”, ingeleid door Beth’s zware basimpulsen, waarrond Clinton een prachtig refrein weeft. “Paris Is Burning” is het merkwaardige verhaal van een drag Queen uit NY. In zijn appartement werd binnengevallen en men vindt er een uitgedroogd mannelijk lijk verstopt in de kledingkast: “You shot an arrow / Made your mark / Left the world gagging snake dancing monarch / In your house / Top of the vogue / You had a dead man in your closet for a decade or more…”. Samengevat, er is niets rechttoe rechtaan aan de muziek van Ma Polaine!

“MA POLAINE’S GREAT DECLINE is muzikaal, maar tekstueel nog méér, een openbaring… ”

Eric Schuurmans

10 CD's te winnen!

Wil je daar kans op maken, dan mail je ons gewoon even:
je naam, je adres en de vermelding: MA POLAINE’S GREAT DECLINE
Binnen een aantal weken wordt uit alle inzendingen de gelukkigen getrokken.
Wij hopen dat u massaal Rootstime - hier - zult mailen
De winnaars worden per mail verwittigd.

‘MOLECULES’ track list: 01.Jars – 02.River – 03.Back When You Loved Me – 04.Alone – 05.Say Goodbye – 06.Audrey - 07.Purple - 08.Angry One - 09.Blame It On Me - 10.Molecules | Music/Lyrics by Beth Packer, w/ or as [noted] | Credits: Beth Packer: vocs / Clinton Hough: guitars / Nick Pini: bass / Jimmy Norden: drums | ‘LIVE’: track list: 01.Old Fashioned Goodbye (2) – 02.Paris is Burning (3) – 03.Purple (4) – 04.The Poison Sits (2) - 05.Audrey (4) – 06.Gonna Be Rain (2) – 07.The Wreck (3) – 08.Molecules (4) – 09.Love Me Or Leave Me [Donaldson & Kahn] (ep, 2013) – 10.Blame It on Me (4) – 11.Morphine (3) | Music/Lyrics by Ma Polaine’s Great Decline, or as [noted] | Credits: Beth Packer: vocs, bass, double bass, harmonica / Clinton Hough: guitars / Jimmy Norden: drums, percussion